Te Gast: Verouderde inzichten in klimaatwetenschap
Op 1 maart 2012 stond in de Leeuwarder Courant een Te Gast geschreven door Sylvia Hosman, Statenlid namens de VVD in Fryslan. Zij stelt hierin - vanuit haar medische achtergrond - dat men in klimaatwetenschap net als in de geneeskunde steeds de actuele inzichten moet verwerken in het beleid.
Achterhaalde wetenschap kan de politiek op het verkeerde been zetten, met verregaande gevolgen. Politici zijn doorgaans geen beta-wetenschappers. Deze laatsten weten hoe belangrijk het is om kritisch te zijn op wetenschappelijke hypotheses en om hypotheses in de praktijk grondig te verifiëren. Het werken volgens de actuele stand van de wetenschap is een terechte eis. Zo niet in de jonge klimaatwetenschap, waar zelfs sprake is van verkettering van weldenkende mensen die twijfelen aan de hypothese van de opwarming van de aarde door CO2, een via computermodellen voorspelde klimaatramp. ,,Science is settled", sprak Al Gore, een wonderlijke uitspraak in welke wetenschappelijke context dan ook. De wetenschap is hooguit op een bepaald moment tot een breed gedragen opvatting gekomen. De hypothese dat stijging van het CO2- gehalte in de atmosfeer de directe oorzaak is van een stijging van de temperatuur op aarde en daarmee leidt tot versnelde zeespiegelstijging, verdient een kritisch volgen. Nu blijkt dat het CO2 door blijft stijgen terwijl de temperatuur niet mee stijgt en een extra stijging van de zeespiegel evenmin is vastgesteld, moet dit leiden tot kritische herbezinning van de wetenschappers. Een spoor van twijfel is weliswaar terug te vinden in het laatste IPCC rapport, maar dit instituut blijft vasthouden aan de hypothese dat in de nabije toekomst het klimaat ingrijpend verandert en mensen minder CO2 moeten uitstoten. Als het klimaat niet zou veranderen is dat overigens wel het einde van dit instituut, althans voor zijn naam: Intergovernmental Panel on Climate Change. Dat brengt mij op belangenverstrengeling in de wetenschap.
In de jonge klimaatwetenschap loopt dat niet goed, zo bleek onder meer bij de uitgelekte e-mails van het IPCC. Wouter van Dieren, directeur van een milieu-adviesbureau, verweet mensen die de opwarmingshypothese verwerpen op te komen voor de olie-industrie en de tabakslobby. Maar hebben wij wel voldoende zicht op de invloed van belanghebbenden, zoals emissiehandelaren, op het breed uitdragen van de opwarmingshypothese. En nu Nederland voor miljarden aan windmolens gaat neerzetten, is de vraag naar de invloed van de windindustrie gerechtvaardigd. Binnen Europa zijn verregaande afspraken gemaakt door de lidstaten, er van uit gaande dat CO2-toename leidt tot opwarming van de aarde. In zeer recente EU beleidsstukken, zoals die over de rol van besturen in de Europese regio's, wordt de hypothese van de door CO2 opwarmende aarde zonder enig voorbehoud genoemd als uitgangspunt voor beleid. Zorgelijk daarbij is het gebrek aan wetenschappelijke twijfel, het nagaan of door computermodellen gedane toekomstvoorspellingen wel kloppen. Bij uitblijven van de voorspelde negatieve scenario's is er nu soms gehoor voor twijfel, waarbij dan echter toch wordt doorgegaan op de ingeslagen weg vanuit het ‘voorzorgprincipe'. Voorzorg is prima zolang de genomen maatregelen geen kwaad kunnen en in verhouding zijn tot de mate van risico. Ik ben echter bezorgd over de verstrekkende gevolgen voor onze samenleving van de Nederlandse en Europese maatregelen die uitgaan van de CO2- klimaathypothese. Ook ik wil dat onze generatie een zo mooi mogelijke wereld na laat.
