Nynke Koopmans: Thuis in de politiek en op de pleats
Ze loopt beroepsmatig vaak in mantelpakjes maar net zo gemakkelijk in een overall. Nynke Koopmans-van der Veen is moeder, boerin, volksvertegenwoordiger en boekhoudster.
De agenda van Nynke Koopmans-van der Veen (44) is zo vol dat er eigenlijk helemaal geen vrij dagdeel overblijft. Maar zo ervaart de boerin-volksvertegenwoordiger-boekhoudster-familievrouw dat niet. ,,Ik fiel my der lekker by en dy ferskillende rollen jouwe my enerzjy’’, zegt ze. De kans is daarom groot dat ze op zoek gaat naar nieuwe uitdagingen, nu haar betrekking als financieel medewerker (belasting: zo’n twintig uur per week) bij een advocatenkantoor in Hilversum (voorheen Leeuwarden) binnenkort eindigt. Samen met echtgenoot Sipke Jan en de drie kinderen runt ze in Tytsjerk een boerderij met zestig melkkoeien en veertig stuks jong opfokvee. Hij heeft een fulltime baan bij een wegenbouwbedrijf, zodat een groot deel van de ‘pleats’ toch haar pakkie-an is. Uiteraard lopen er ook paarden rond: ,,Hynders binne de reade tried yn myn libben.’’ En dan zijn er nog de honden: een herder en een rottweiler. De drie boksers die bij de boerderij horen zijn menselijk: Sipke Jan en de zonen Jesse Jan en Nanne beoefenen die sport in de vrije tijd.
TEELBALLEN
,,Lekker is dat, je maidenspeech, en dy giet dan oer teelballen. Dat is net allinnich hiel sjenant, mar jout ek in earste yndruk’’, zo introduceerde ze zichzelf vorig jaar april in de deftige Statenzaal van het Provinsjehûs. Koopmans is statenlid voor de VVD en ze sprak toen over de muizenplaag. Het verhaal over de teelballen had ze niet zelf bedacht maar kwam uit documenten. Er stond in dat de mannetjesmuizen nog flink in vorm zijn en dat het met de overlast waarschijnlijk nog niet gedaan is. Koopmans voelt zich in Provinciale Staten helemaal thuis. Met landbouw en water heeft ze onderwerpen in haar portefeuille die integraal passen bij waar ze als boerin voor staat. Opkomen voor de boerensector ziet ze als haar missie.
Om die reden is ze in 2010, Koopmans was toen nog partijloos, gepolst om voor de VVD zitting te nemen in Provinciale Staten. Vijf jaar later pas zou dat er echt van komen. In de tussentijd was ze al wel – en is ze nog – lid van de gemeenteraad van Tytsjerksteradiel. ,,Ik hie yn 2010 ek al wol sin, mar we soene doe de pleats fan ús heit oernimme, ik siet noch mar krekt yn ’e ried, de bern wiene noch lyts en polityk wie’k noch blanko. Yn Tytsjerksteradiel ha’k yn fjouwer jier leard hoe’t de politike hazzen rinne. Mar ik sit leaver yn ’e Steaten. Dêr giet it in soad oer lânbouw en wetter.’’ ,,De agraryske sektor hat myn hert. Ja, ik fyn dat ik dêr wol wat foar berikke kin. De proef mei heger wetter yn it Lauwersmargebiet, dy’t ús in hiel min idee taliket, is no bygelyks útsteld. Dêr ha’k my foar ynsetten en ik leau dat it holpen hat. No hoopje dat fan útstel ôfstel komt.’’
KANTOORMENSEN
Ze kan zich echt ergeren aan kantoormensen die vanachter het spreekwoordelijke bureau plannen uitbroeden die de boer negatief treffen, vooral als dat wat bedacht wordt in haar ogen niet klopt met hoe het in de praktijk is. ,,De Partijvoor de Dieren. Dat ivige dierenwelzijn. Ik wurd flau fan it byld dat hieltyd oproppen wurdt. Ik ha dy partij yn 2010 útnoege. Ik sei: ’Kom del, dan geane wy op in pak strie sitten en prate wy der even oer. Us bedriuw is in foarbyldbedriuw: net te grut en moai op oarder. Mar op papier binne wy mei foeroanfier en strontôffier hartstikkene yntensyf. Neffens de Partij voor de Dieren past in yntensyf bedriuw net goed op syn bisten.’’ Hoe goed haar vee het heeft, illustreert ze met een anekdote. Als deelnemers aan Europa Kinderhulp had de familie Koopmans een paar jaar terug een logeetje uit het voormalig Oost-Duitsland. ,,Doe’t it famke wer nei hûs moast, sei se: ‘Ich wünsche mir daß ich hier ein Kälbchen war’. Ik krij der noch triennen fan yn ’e eagen as ik der oan tink; it ûnrjocht fan har sitewaasje.’’ Zoals het bij haar thuis is, zo is het volgens haar sectorbreed – over het algemeen. ,,Ik praat net allinnich foar myn bedriuw. Lit it dierenwelzijn oan de boeren oer. Dat binne fakminsken mei mear as hûndert persint hert foar de dieren. Kij wurde as Epke Zonderlands behannele.’’ ,,Yn de polityk is der mei de Partij voor de Dieren hast net te praten. Moatst it dêrom yn ’e praktyk sjen litte’’, vervolgt ze. Dat is precies wat ze komende zomer in de zomerzon van plan is. Met haar collega van de Partij voor de Dieren het weiland in, is haar bedoeling. Samen twee uur in de brandende zon om te ervaren hoe het is als je als koe aan verplichte weidegang zou moeten doen. ,,Dan piipje se wol oars. Natuerlik.’’
FINISH
Onlangs reisde ze af naar Oostenrijk. De Weissensee. Doel: de alternatieve Elfstedentocht schaatsen. Ze betwijfelde vooraf of het zou lukken, ondanks haar sportiviteit. Want 200 kilometer schaatsen, dat had ze nog niet eerder gepresteerd. Ze haalde de finish niet. Aan uithoudingsvermogen ontbrak het niet. Ze appte: ,,160 km geschaatst. Was meteen eerste ronde (in donker) drie keer gevallen en pijn aan de knie ging op laatst niet meer. Jammer maar toch nog eind gekomen. (…) 40 km had ik qua conditie nog makkelijk gehaald.’’ Haar hele leven lang rijdt ze al paard. Ze fietst, ze rent en samen met dochter Sandra traint ze fanatiek in de Elfstedenhal in Leeuwarden. ,,Ik wol oer fiif jier deselde broek noch oan ha kinne’’, zegt ze. ,,Mar ik doch it ek foar de sûnens. Fielst dy fitter. Minsken dy’t allinnich mar op de bank sitte, sjochst gewoan minder wurden.’’ Terug naar de mantelpakjes en de overalls. Haar sympathie ligt duidelijk bij de overall-beroepen, álle overall-beroepen. ,,Grutte auto’s en djoere klean wurde yn in soad beroppen hiel belangryk fûn. Mar ik fyn dat myn baan, sechtich kij melke, pas écht belangryk is. Want hoe faak ha jo no in advokaat nedich yn it libben? Hast noait. En hoe faak in boer? Elke dei!’
Tekst: Atze Jan de Vries (Leeuwarder Courant)
Foto's: Niels Westra (Leeuwarder Courant)
